Deze maand ben ik precies 9 jaar ondernemer. 9 jaar geleden fietste ik naar de Kamer van Koophandel om in te schrijven. Ik was vast besloten om mijn droom waar te maken; zelf ondernemer zijn.
Na een HBO opleiding Small business & Retail management was dit een logische stap. De diagnose van een progressieve neuromusculaire aandoening maakte dat ik haast had, om nog lopend te kunnen ondernemen.
Ik was 23 en na 1,5 jaar stevige revalidatie kon ik de wereld aan, dacht ik.
Ik begon met marketing & communicatie in vers en deed daarin super leuke opdrachten. Al snel ging het balletje rollen en waren er te veel uren werk voor wat mijn lijf aan kon. Waarna ik leerde om in plaats van ‘nee’ te zeggen tegen mijn lijf, ‘nee’ te zeggen tegen klanten en mijn omgeving.
Soms een hele harde leerschool.
Na weer een periode revalidatie want mijn lijf werkte ‘alweer’ niet mee…. Kwam coaching op mijn pad. Ik deed een coachopleiding en langzaam maar zeker leerde ik mezelf steeds beter kennen. Mijn beperkende overtuigingen, mijn gevecht dat ik steeds weer leverde met mijn lijf omdat ik vond dat ik heel veel moest, mijn intuïtieve kant die ik behoorlijk had weggestopt, kwamen in een ander licht te staan.
Waar ik voelde dat ik echt moest stoppen met de marketing & communicatie uitvoering, gingen mijn klanten mij vragen om hun marketingmedewerkers of zichzelf als ondernemer te coachen.
En zo groeide mijn bedrijf met mij mee, naar een vorm waarin ik niet hoefde te vechten mét mijn lijf.
Hoewel ik 9 jaar geleden een heel ander plaatje voor ogen had, waarbij ik negen jaar later succesvol ondernemer zou zijn met een eigen kantoor, een heel team om mij heen, een groots bureau in de marketing en communicatie in de tuinbouw en dikke winsten, merk ik dat ik nu niet teleurgesteld ben dat dit niet mijn realiteit is op dit moment.
De reis die ik heb afgelegd was geen makkelijke, wel een mooie. In die 9 jaar leerde ik in een rolstoel ondernemen, dat dat heel prima kan en er vervolgens weer uit te stappen. Ik leerde opnieuw beginnen, lopen, stappen zetten, beslissingen maken, nee zeggen, rake vragen stellen. Ik begeleide andere ondernemers in betekenisvolle stappen, heb echt de allerleukste en moedigste klanten, leerde hoe belangrijk ik het vind om zinvol en bezield bezig te zijn in de breedste zin van het woord en dit met anderen te delen en misschien wel het belangrijkste: ik leerde in plaats van vechten tegen mijn lijf, samenwerken met mijn lijf.
9 jaar later leerde ik mijn definitie van succes bij te stellen.
Het had misschien gescheeld als ik het vooraf had gedaan, maar ik had de reis niet willen missen.
Ik ben benieuwd!
Wat is jouw definitie van succes?
Na een HBO opleiding Small business & Retail management was dit een logische stap. De diagnose van een progressieve neuromusculaire aandoening maakte dat ik haast had, om nog lopend te kunnen ondernemen.
Ik was 23 en na 1,5 jaar stevige revalidatie kon ik de wereld aan, dacht ik.
Ik begon met marketing & communicatie in vers en deed daarin super leuke opdrachten. Al snel ging het balletje rollen en waren er te veel uren werk voor wat mijn lijf aan kon. Waarna ik leerde om in plaats van ‘nee’ te zeggen tegen mijn lijf, ‘nee’ te zeggen tegen klanten en mijn omgeving.
Soms een hele harde leerschool.
Na weer een periode revalidatie want mijn lijf werkte ‘alweer’ niet mee…. Kwam coaching op mijn pad. Ik deed een coachopleiding en langzaam maar zeker leerde ik mezelf steeds beter kennen. Mijn beperkende overtuigingen, mijn gevecht dat ik steeds weer leverde met mijn lijf omdat ik vond dat ik heel veel moest, mijn intuïtieve kant die ik behoorlijk had weggestopt, kwamen in een ander licht te staan.
Waar ik voelde dat ik echt moest stoppen met de marketing & communicatie uitvoering, gingen mijn klanten mij vragen om hun marketingmedewerkers of zichzelf als ondernemer te coachen.
En zo groeide mijn bedrijf met mij mee, naar een vorm waarin ik niet hoefde te vechten mét mijn lijf.
Hoewel ik 9 jaar geleden een heel ander plaatje voor ogen had, waarbij ik negen jaar later succesvol ondernemer zou zijn met een eigen kantoor, een heel team om mij heen, een groots bureau in de marketing en communicatie in de tuinbouw en dikke winsten, merk ik dat ik nu niet teleurgesteld ben dat dit niet mijn realiteit is op dit moment.
De reis die ik heb afgelegd was geen makkelijke, wel een mooie. In die 9 jaar leerde ik in een rolstoel ondernemen, dat dat heel prima kan en er vervolgens weer uit te stappen. Ik leerde opnieuw beginnen, lopen, stappen zetten, beslissingen maken, nee zeggen, rake vragen stellen. Ik begeleide andere ondernemers in betekenisvolle stappen, heb echt de allerleukste en moedigste klanten, leerde hoe belangrijk ik het vind om zinvol en bezield bezig te zijn in de breedste zin van het woord en dit met anderen te delen en misschien wel het belangrijkste: ik leerde in plaats van vechten tegen mijn lijf, samenwerken met mijn lijf.
9 jaar later leerde ik mijn definitie van succes bij te stellen.
Het had misschien gescheeld als ik het vooraf had gedaan, maar ik had de reis niet willen missen.
Ik ben benieuwd!
Wat is jouw definitie van succes?