Afgelopen januari was het 10 jaar geleden dat ik mij inschreef bij de Kamer van Koophandel en begon als ondernemer. Het vieren van je vier-dagen is mij met de paplepel ingegoten, maar deze dag ging toch zomaar even voorbij.
Er is namelijk ergens een stemmetje dat roept; je had het je 10 jaar geleden zo heel anders voorgesteld. Er is geen winkel met tomaten, er is geen kas waar je mensen rondleidt, er is geen groot kantoor. Het was kort gezegd een nogal ‘bumpy ride’ de afgelopen 10 jaar.
Niet persé in ondernemende zin, al had mijn ondernemerszin wel wat te verstouwen, wel in fysieke zin. Er was geen gebrek aan ambitie en enthousiasme, wel aan energie. Naast mijn bedrijf, was er ook mijn lijf met de diagnose van een progressieve neuromusculaire aandoening, kuitspieren die heel snel verkortten, een rolstoel, zenuwpijn en heel veel dagen in bed.
De ambities die ik 10 jaar geleden had, kon ik niet bereiken op de manier waarop ik het voor ogen en geleerd had; namelijk door heel hard te werken. Liefst fysiek. Want hé, zitten is voor mietjes, was de overtuiging die ik tijdens het oproeien in een Westlands tuindersgezin had opgepikt.
Mijn lijf stuurde mij een andere kant op, sterker nog: liet een andere kant zien.
Het bijzondere is: hoeveel revalidatiecentra en ziekenhuizen ik ook bezocht, ik bleef ondernemer. Vooral in de begin jaren probeerde ik halsstarrig mijn bedrijf los te koppelen van mijn lijf. Daar was geen ziekte, daar was geen pijn. Maar het leek wel dat hoe meer ik het ‘buitensloot’, hoe harder het ging schreeuwen.
Toen ik vanwege dat schreeuwende lijf, klanten moest vertellen dat ik niet meer kon werken, de zoveelste nee moest verkopen en ik mijn lijf vervloekte omdat het niet mee werkte en mij hard afvroeg: ‘Wat wil je dan?’, kwamen er ‘Ja’s’ terug. Van verschillende kanten werd gevraagd of ik dan niet kon coachen? Om het team scherp te houden, om strategie te bepalen, om mensen spiegels voor te houden, om mensen op te leiden.
Door de tijd leerde ik erop vertrouwen dat dit alles mij brengt op plekken die ik als ondernemer onmogelijk achtte. Toen ik écht ging luisteren, ontstond er een bedrijf waar ik 10 jaar geleden niet van durfde te dromen. Gewoonweg omdat ik niet had gedacht dat ik het kon. Mijn lijf bleek eigenlijk heel wijs.
Toen ik mij meer ging verdiepen in het coachen van mensen, intuïtie, alles wat we niet zien maar wel voelen en mezelf écht in de spiegel aan ging kijken waarin mijn bedrijf meegroeide, gebeurde het onvoorstelbare: de pijn verdween en ik ging weer lopen. Misschien wel beter dan ik ooit gedaan heb.
Inmiddels zijn we 4 jaar verder en heeft mijn lijf een plek in mijn bedrijf gekregen. Door er echt naar te luisteren en het als raadgever in te zetten, gebeuren er de mooiste dingen. Krijgt ambitie weer meer ruimte.
Natuurlijk gaat dat niet zonder vallen en opstaan. Dat is inmiddels mijn ‘middle name’. Maar al met al weet ik dat dit ondernemerspad niet had willen missen.
Ik vind het echt een feest om nu met ondernemers het klooster in te gaan en stil te staan. Te staan… en soms zelfs zitten 😊 Om mensen tot bloei te zien komen, omdat ze zichzelf in de spiegel aankijken en leren luisteren naar dat waar ze normaal gesproken aan voorbij lopen.
Ik zeg zeker niet dat dit de enige weg is en dat iedereen het zo moet doen, het is wel mijn weg en ik vind het gaaf om met mensen mee te lopen op hun weg.
Na het schrijven van dit stuk besef ik mij dat mijn 10 jaar ondernemerschap juist gevierd mag worden. Om dat te doen:
– Neem ik jullie het komende jaar mee in de 10 ondernemerslessen die ik leerde.
– Geef ik tot en met 10 maart 10% korting op al mijn activiteiten; VIP-dag, Ondernemers manifest, 1-op-1 coachtraject. Inclusief de voorjaars ondernemers retreat op 21 maart in het klooster.
– En er komt iets feestelijks aan, daarover later meer.
Kleine dislcaimer: Ik deel dit verhaal niet om zielig gevonden te worden of om te laten zien hoe goed ik ben (dat kan ik ook zonder te delen). Ik deel dit verhaal ter inspiratie voor jou. Haal er uit wat er voor jou in zit.
Zet bewuste stappen, sta af en toe eens stil en volg je eigen pad!
Marit
