“Precies een jaar geleden….”
Wat gaat die zin vaak door mijn hoofd deze dagen. Want precies een jaar geleden werd ik geopereerd aan beide voeten en had ik 2 gipsbenen om vervolgens opnieuw te leren lopen. Een sprong in het diepe, niet wetende wat het mij zou brengen. 8 Weken gips resulteerde in 2 dunne spillebeentjes waar ik nauwelijks op kon en al helemaal niet op durfde te staan. Maar… na jaren op mijn tenen lopen, stond ik nu met beide benen op de grond.
De tijd vloog…
Iedere keer zette ik een stapje verder.
Van leren staan, zonder omvallen, naar lopen achter de rollator. Waarna ik heel voorzichtig en toch onverwacht snel mijn eerste stappen los in onze keuken zette, er van verzekerd dat ik aan beide kanten nog een aanrecht had om vast te pakken.
Magische momenten
Daarna volgde een heleboel eerste keren, wat ieder voor zich magische momenten waren:
Mijn eerste stappen op straat
Het eerste blokje om ons huizenblok
De eerste wandeling door het park
De eerste keer weer in het zwembad
Staand douchen
De eerste keer weer op de fiets en dat lukte!
De eerste keer weer op het strand, zelf naar zee kunnen lopen
De eerste keer boodschappen doen zonder rolstoel
De eerste keer dansen met Sjoerd in de woonkamer
De eerste keer zonder rolstoel met de trein
De eerste keer fietsen door Amsterdam
De eerste keer weer autorijden
De eerste keer dansen, een hele avond lang… op het magische surprisefeestje wat voor mij georganiseerd was voor mijn 30e verjaardag… met zoveel lieve mensen om mij heen het leven vieren.
De eerste duik in zee
Samen met Sjoerd naar Canada vliegen…
De rolstoel ging mee, maar stond meer achter in de auto dan dat ik er in zat..
De eerste keer staan op een festival, naast mijn broer die in Canada woont. Echt stevig staan, met beide voeten op de grond. Niet bij iedere onverwachte beweging het idee hebben dat ik omval…
De eerste keer hiken, de berg op!
Eenmaal weer terug in Nederland:
De eerste keer zelf met de trein zonder rolstoel, onafhankelijkheid!
Zonder rolstoel naar de Haagse Hogeschool voor het coachen van studenten…
Een dag door kunnen zonder persé te moeten slapen tussen de middag
en merken dat ik daar de volgende dag geen pijn van heb…
Mijn eerste wandeling met Bor, onze hond, aan de lijn..
De eerste keer hand in hand lopen met Sjoerd door de stad…
Ik kan nog wel even door gaan…. Voor alles is en was een eerste keer.
En alle eerste keren kun je opnieuw beleven, zo blijkt. Wellicht vanuit een ander perspectief.
Al die eerste keren maakte het afgelopen jaar tot een rollercoaster, met verrassende hoogtes.
Grensverleggend
Het lijkt een mega succesverhaal, maar het ging niet vanzelf, dat leren lopen. Het vroeg en vraagt om een constante stroom van uit mijn comfortzone stappen. Van steeds mijn wereld groter maken… Nieuwe grenzen ontdekken en daar ook keihard tegen aan lopen.
Een bizar goed luisteren naar mijn lichaam en als ik eerlijk ben… was die band met mijn lijf toch een beetje verstoord. Iedere keer als mijn hoofd zei dat ik echt te ver ging bewees mijn lijf dit keer het tegendeel. Bij iedere nieuwe stap bewoog het mee en zo leerde ik mijzelf opnieuw kennen…
Dank
Diep dankbaar ben ik voor iedere stap die ik mag zetten, voor dit nieuwe begin.
En ook voor alle hulp, de cadeautjes, de kaarten, de mooie inspirerende woorden, alle ingezonden liedjes voor de #walkoffame afspeellijst. (Ieder voor zich zijn ze iets voor mij gaan betekenen.)
En dankbaar ben ik voor de mensen die naast mij lopen en om mijn heen. Ook voor hen is de ‘nieuwe Marit’ een hele andere werkelijkheid. Mijn man Sjoerd, die ook nu weer meebeweegt en steeds opnieuw naast mij in de ‘rollercoaster’ stapt. Held!
En bovenal ben ik mijn lijf dankbaar voor de geweldige veerkracht en de bijzondere inzichten.
Dankbaar voor deze kans.
Iedere moment is er een nieuw nu, met een nieuwe toekomst en een nieuw verleden. Aan mij om steeds mee te bewegen. Iedere stap brengt je verder. Ook de hele kleintjes.
Terugkijkend was 2019 een wonderlijk jaar! Zelfs mijn artsen namen het woord ‘wonder’ in hun mond. Ik besef mij iedere dag wat voor geluksvogel ik ben.
Je kunt je misschien voorstellen dat zo’n jaar van leren lopen een hele rits aan beeldmateriaal heeft opgeleverd. Al die magische momenten wil ik (en zo blijkt… ook de mensen om mij heen) het liefst zo lang mogelijk bij mij houden en dus werden er vele foto’s en filmpjes gemaakt. Om het jaar rond te maken en om een volgende stap te maken, heb ik een filmpje van gemaakt. Voor mezelf en ook voor jullie, als dank voor het meelopen. Dat het je mag inspireren bij jouw stappen in 2020.